Παχυσαρκία – Η Νέα Ασθένεια;
Η Παχυσαρκία είναι ένα από τα σύγχρονα νοσήματα του 21ου αιώνα,αφού αποτελεί ασθένεια υψηλού κινδύνου και η συχνότητα της αυξάνεται μέ ραγδαίους ρυθμούς.
Αφορά μεγάλο ποσοστό ανθρώπων ιδιαίτερα στις ανεπτυγμένες κοινωνίες,όπου ενδεικτικά περίπου το 30,5%του πληθυσμού της Αμερικής και το 20% της Ευρώπης,θεωρείται ότι πάσχει από νοσογόνο παχυσαρκία.
Η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας την έχει χαρακτηρίσει ως την επιδημία του μέλλοντος.
Λαπαροσκοπική χειρουργική Παχυσαρκίας
Η παχυσαρκία εκτός από θέμα αισθητικής είναι μείζον πρόβλημα υγείας.
Υπολογίζεται ότι οι παχύσαρκοι έχουν μειωμένο προσδόκιμο επιβίωσης μία δεκαετία σε σχέση με το αναμενόμενο. Εμφανίζουν δε πολύ συχνότερα υπέρταση διαβήτη, καρδιοαναπνευστικά προβλήματα και κάποιες μορφές καρκίνου.
Λαπαροσκοπική τοποθέτηση Γαστρικού Δακτυλίου (κατηγορία I )
Πρόκειται για την πιο δημοφιλή περιοριστικού τύπου ελάχιστα επεμβατική αντιμετώπιση της νοσογόνου παχυσαρκίας.
Ενας δακτύλιος σιλικόνης τοποθετείται γύρω από το ανώτερο μέρος του στομάχου δημιουργώντας ένα μικρό γαστρικό θάλαμο (νεοστόμαχο) που επικοινωνεί με το υπόλοιπο στομάχι με ένα στόμιο περίπου ενός εκατοστού.
Η ποσότητα τροφής που καταναλώνεται περιορίζεται στο νεοστόμαχο καθυστερώντας τη διάβασή της προκαλώντας άμεσα την αίσθηση κορεσμού. Κατόπιν περνάει στο δεύτερο θάλαμο (κυρίως στομάχι) και προωθείται φυσιολογικά προς το έντερο. Με ένα ειδικό σύστημα καθορίζεται ο περιορισμός της προσλαμβανόμενης τροφής ανάλογα με τη σύσφιξη του δακτυλίου σύμφωνα πάντα με τις ανάγκες του κάθε ασθενή και την απώλεια των κιλών κατά τη διάρκεια του χρόνου.
Νοσογόνος Παχυσαρκία
Ο κίνδυνος πρόωρου θανάτου είναι για τους παχύσαρκους 12 φορές μεγαλύτερος.
Περίπου μισό εκατομμύριο άνθρωποι υπολογίζεται ότι θα χάσουν την ζωή τους από την παχυσαρκία ή από συμπαρομαρτούντες παθήσεις αυτής.
Στην Ελλάδα ο ένας στους δύο Έλληνες ηλικίας 20 με 70 ετών είναι υπέρβαρος ή παχύσαρκος. Τα τελευταία 25 χρόνια ο μέσος 18χρονος Έλληνας έχει παχύνει σημαντικά και ανησυχητικά.
Πρόσφατη αμερικάνικη μελέτη έδειξε ότι ο 18χρονος Έλληνας είναι πιο παχύσαρκος από τον αντίστοιχο Αμερικάνο.
Οι ενδείξεις της χειρουργικής αντιμετώπισης της σοβαρά νοσογόνου παχυσαρκίας, καθορίστηκαν από το National Institutes of Health Consensus το 1991.Αφορούν ασθενείς με δείκτη μάζας σώματος μεγαλύτερο του 40 ή μεγαλύτερο του 35 και συνύπαρξη σοβαρών συνοδών παθήσεων, όπως τα καρδιοαναπνευστικά προβλήματα, αρτηριακή υπέρταση, σακχαρώδης διαβήτης, υπερλιπιδαιμία, αρθρίτιδα το σύνδρομο άπνοιας ύπνου, προβλήματα γονιμότητας, τριχοφυΐας, πολικυστκών ωοθηκών και κάποιον καρκίνων του πεπτικού σωλήνα και μαστού.
Επιπλέον κριτήρια επιλογής αποτελούν διάρκεια της νόσου μεγαλύτερη των 5 ετών, η αποτυχία των συντηρητικών μεθόδων, η απουσία μεταβολικών ή ενδοκρινολογικών νοσημάτων, η απουσία σοβαρής ψυχικής νόσου και σοβαρών παθήσεων του πεπτικού συστήματος.
Νοσογόνος παχυσαρκία και στους έφηβους
Στην Ελλάδα τα τελευταία 25 χρόνια ο μέσος 18χρονος Έλληνας έχει παχύνει πάρα σημαντικά και ανησυχητικά. Πρόσφατη αμερικάνικη μελέτη έδειξε ότι ο 18χρονος ‘Έλληνας είναι πιο παχύσαρκος από τον αντίστοιχο Αμερικάνο.
Η παχυσαρκία του εφήβου οφείλεται σε γενετική προδιάθεση ή σε λανθασμένη διατροφή και σε ελαττωμένη κινητικότητα, σε ορμονική διαταραχή ή σε ψυχολογικά προβλήματα.
Παχυσαρκία και αρτηριακή υπέρταση
Είναι γνωστό ότι η παχυσαρκία αυξάνει τον κίνδυνο υπέρτασης.
Σύμφωνα με τη τελευταία μελέτη του American Journal of Hypertension, οι ενήλικοι που έχουν συσσωρεμένα τα περιττά κιλά τους στη μέση διατρέχουν μεγάλο κίνδυνο υπέρτασης.
Παχυσαρκία και διαβήτης
Πολλές επιδημιολογικές έρευνες έχουν δείξει ισχυρή συσχέτιση μεταξύ της παχυσαρκίας και της εμφάνισης σακχαρώδη διαβήτη, με αποτέλεσμα να θεωρείται η παχυσαρκία ίσως ο σημαντικότερος παράγοντας εμφάνισης σακχαρώδη διαβήτη του τύπου ΙΙ.
Οι παράγοντες που σχετίζονται με την εμφάνιση του σακχαρώδη διαβήτη είναι το βάρος και ο ΔΜΣ(δείκτης μάζας σώματος ), όπως επίσης και το ποσό της αύξησης του βάρους στο χρόνο, η χρονική διάρκεια της παχυσαρκίας και η κατανομή του λίπους στο σώμα.
Παχυσαρκία και καρκίνος του μαστού
Ο καρκίνος του μαστού έχει σχετιστεί , με τα αυξημένα επίπεδα των οιστρογόνων και ο λιπώδης ιστός παράγει οιστρογόνα.
Τα παραπάνω στοιχεία αποδεικνύουν την σχέση μεταξύ πρόσληψης βάρους μετά την ενηλικίωση και του καρκίνου του μαστού, καθώς και την σημασία της διατήρησης του βάρους καθ’όλη τη διάρκεια της ζωής μας.
Οι γυναίκες που παίρνουν βάρος ως ενήλικες αντιμετωπίζουν μεγαλύτερο κίνδυνο εκδήλωσης όλων των τύπων καρκίνου του μαστού.(Cancer 2006).
